تقریبا نیمی از مردم لحظه به لحظه روزهای خود را ثبت می‌کنند و همه به نحوی درگیرگرفتن عکس از خود و اطرافیان‌شان هستند اما مسئله مهم این است که آیا همه خوش‌عکس هستیم و به چه کسانی بد عکس می‌گویند؟ در ادامه این مطلب با مای‌پیشتاز همراه باشید تا جواب این سوال را بگیرید.

قدیم‌ترها عکس گرفتن سخت بود به دلیل اینکه هر کسی توان خرید دوربین عکاسی را نداشت و انگار آن زمان‌ها علاقه زیادی به ثبت روزها نبود اما این روزها دوربین‌های دیجیتال کوچک و گوشی‌های دوربین‌دار چنان تب عکاسی را بین مردم زیاد کرده است که تقریبا نیمی از مردم لحظه به لحظه روزهای خود را ثبت می‌کنند و همه به نحوی درگیرگرفتن عکس از خود و اطرافیان‌شان هستند اما مسئله مهم این است که آیا همه خوش‌عکس هستیم و به چه کسانی بد عکس می‌گویند؟ آیا یک عکاس خوب می‌تواند از یک شخص بد عکس یک عکس خوب بگیرد؟ یا چه کنیم تا خوش‌عکس باشیم؟ این سؤالات همیشه در ذهن کسانی وجود دارد که عکس گرفتن را دوست دارند. نادر داوودی - عکاس سرشناس ایران- با پیشنهادات خود به ما کمک می‌کند تا جواب این سؤال‌ها را به دست بیاوریم.

چه کسانی فتوژنیک هستند ؟

در عکاسی مفهوم خوش‌عکس بودن را فتوژنیک می‌گویند، یعنی کسی که ذاتا در ژن او چيزي است که می‌توان از او عکس خوب گرفت، یعنی این مسئله در «دی ان ای»  شخص وجود دارد و این افراد چند ویژگی دارند كه معمولا تشخیص آن برای عکاسان آسان است. وقتی یک عکاس در یک جمع حضور دارد به طور ناخودآگاه علاقه‌مند است از یک شخص خاص عکس بیشتری بگیرد، یک بخشی از این مسئله مربوط به زیبایی شخص می‌شود و بخش مهم آن این است که عکاس متوجه می‌شود وقتی از آن شخص عکس می‌گیرد او در جمعی که حضور دارد ارتباط صحیح‌تری با دوربین برقرار می‌کند که اين یک مسئله کاملا حسی، درونی و روانی است به اصطلاح می‌گوییم از دوربین نمی‌ترسد و به‌راحتی با دوربینی که به او توجه می‌کند ارتباط برقرار می‌کند و از آن فرار نمی‌کند. ترس از دوربین فقط در بین انسان‌های عادی نیست؛ هستند چهره‌های سرشناسی در دنیا که از دوربین فراری‌اند و به هیچ‌وجه نمی‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند و البته هستند آدم‌هایی که اصلا چهره و سرشناس نیستند اما به‌عنوان مثال در یک جمع فامیلی یا یک پیک‌نیک به قدری با دوربین راحت هستند که غیر قابل باور است.

چگونه خوش عکس شویم ؟

افرادی که خوش‌عکس نیستند باید عکس انداختن را زیاد تجربه کنند، سعی کنند در معرض دوربین قرار بگیرند، از دوربین فرار نکنند و با آن ارتباط برقرار کنند، اگر خجالتی هستند این معضل را برطرف کنند، از دیگران بخواهند تا از آنها عکس بگیرند و سعی کنند به اصطلاح با دوربین آشتی کنند ضمن اینکه نوع آرایش و پیرایش مهم است. معمولا افراد خودشان می‌دانند که مشکل چهره‌شان چیست، پس بايد سعی کنند آن را برطرف کنند یا اینکه مقابل دوربین طوری بایستند که آن مشکل به چشم نیاید یا تا جاي ممكن کمتر دیده شود. اين افراد بايد در مقابل آینه بایستند و با چهره خود بازی کنند تا دریابند كه صورت‌شان در کدام حالت بهتر است. نوع پوشش و لباس پوشیدن هم یک امر بسیار مهم است حتی وقتی قرار است که فقط از صورت افراد عكس (پرتره) گرفته شود، نوع پوشش تاثیر مستقیم و زیادی روی نوع رفتار و شخصیت آنها می‌گذارد و به آنها کاراکتر و شخصیت می‌دهد.

صحنه‌ها و فضاهای شلوغ معمولا زیبایی عکس را گرفته و فرصت دیده شدن مدل را می‌گیرد زیرا بیننده تمام حواسش به لوازم اطراف شخص پرت می‌شود ولی وقتی شخص از عناصر اطراف جدا می‌شود و با یک بک ساده عکاسی می‌شود این فرصت به او داده می‌شود تا فقط او دیده شود؛ مگر اینکه دکور بسیار حرفه‌ای و در خور شخصیت آن فرد طراحی شود.

بدعکس کیست ؟

بدعکس‌ها کاملا برخلاف انسان‌های خوش‌عکس ذاتا با دوربین ارتباط برقرار نمی‌کنند، معمولا خجالتی هستند و از دوربین فرار می‌کنند و با وجود دوربین موذب می‌شوند، معمولا در حالت عادی اعتماد به نفس‌ بالایی دارند ولی وقتی مقابل دوربین قرار می‌گیرند، اعتماد به نفس خود را از دست داده و در مقابل دوربین واکنش نشان می‌دهند، به عنوان مثال خانم‌هایی بدعکس هستند كه وقتی مقابل دوربین قرار می‌گیرند واکنش‌هایی مانند نگاه نکردن به لنز دوربین یا بازی کردن با لباس یا موهای خود را نشان مي‌دهند و در مورد آقایان آنها اکثرا کت و لباس خود را مرتب می‌کنند، به موهای خود دست می‌کشند و لبخند‌های مصنوعی می‌زنند.

برخی افراد که بدعکس هستند معمولا می‌گویند عکاس اگر خوب باشد باید بتواند عکس خوب بگیرد. در اصل این حرف اشتباه است کسی که ذاتا و ژنی بدعکس است را شاید بتوان با تکنیک‌های عکاسی، بازی با نور و یکسری حقه‌ها عکس بهتری از او گرفت اما در نهایت تفاوت عکس یک آدم خوش‌عکس و یک فرد بدعکس کاملا مشهود خواهد بود. اين را باید بدانیم عکاس نمی‌تواند معجزه کند.

لبخند همیشه خوب نیست

برخی افراد خنده‌های زیبایی دارند اما برخی دیگر نه، به همین دلیل همیشه خندیدن در عکس خوب نیست. بعضی از افراد فک و دهان زیبایی ندارند یا وقتی می‌خندند لثه‌های‌شان پیدا می‌شود یا دندان‌های زیبایی ندارند این افراد باید سعی کنند یا فقط یک لبخند بر لب داشته باشند یا اصلا نخندند. برخی افراد لبخندهای نسبتا خوبی دارند اما چهره آنها در حالت اخم و جدی خیلی زیباتر است، برای این افراد هم توصیه می‌شود که در عکس‌های‌شان نخندند. این مشخصه‌های اخم، غم، جدی و عصبی بودن در افراد متفاوت است افراد باید بهترین حالت صورت خود را پیدا کرده و تمام تلاش‌شان را کنند تا در آن پوزیشن‌ها عکس بگیرند.

عکاس‌ها هم مثل نقاش‌ها و کاریکاتوریست‌ها عناصر صورت اشخاص را خیلی خوب پیدا می‌کنند و به محض دیدن افراد به عیوب و مشخصه‌های خوب صورت یک شخص پی می‌برند به عنوان مثال شخصی دارای پیشانی بلند است باید با بازی با موهايش پیشانی بلند او را کمی پوشاند یا حتی ممکن است عضوی از صورت یک شخص بسیار زیبا باشد که در این‌صورت می‌توان با نوع آرایش شخص آن عضو را پررنگ‌تر جلوه داد. بینی بسیار مسئله مهمی است. زاویه‌ای که عکاس از شخص عکس می‌گیرد، بسیار مهم است، زاویه پایین برای انتخاب پرتره بسیار اشتباه است دیدن بینی از زاویه پایین برای بیننده معمولا دلپذیر نیست یا گاهی عکاس طوری می‌ایستد که مدل مجبور است چشم‌هایش را بچرخاند که در این حالت فرد غیر عادی به نظر می‌رسد، در نهایت اینجا وظیفه عکاس است تا با پیدا کردن بهترین حالت صورت مدل از او عکس بگیرد.

پس از چندین سال عکاسی با گوشی‌های هوشمند (و به خصوص آیفون در این فقره)، بسیاری از ما تجربه‌ی بالایی در کار با این ابزارها کسب نموده و ثبت تصاویر بهتر را آموخته‌ایم. در این مقاله به بررسی برخی از مهم‌ترین موارد و تجربیات عکاسی با تلفن همراه می‌پردازیم؛ باشد که کاربران تازه کاربر بر اندوخته خود بیفزایند و کاربران با سابقه تجربیات خود را به این فهرست اضافه کنند.

۱- هیچ برنامه «جادویی» برای عکاسی با گوشی‌های هوشمند وجود ندارد.

۲- بار دیگر تکرار می‌کنم هیچ مجموعه «جادویی» از برنامه‌ها برای این مهم وجود خارجی ندارد.

۳- عکاسی با گوشی‌های هوشمند بیشتر کاری ذوقی است تا عکس‌برداری حرفه‌ای.

۴- بهترین دوربین همانی است که نحوه‌ی کار کردنش را می‌دانید. برای گام نخست باید اصول کار با دوربین را بیاموزید.

۵- قرار نیست کادر تمامی تصاویر مربعی باشد، بهتر است خود را از استانداردهای اینستاگرامی رهایی ببخشید.

۶- بهترین کار خود را ارائه دهید و بهتر است پیش از انتشار و ویرایش بعدی، به خوبی بر روی کار خود فکر کنید.

۷- آن برنامه‌ی استثنایی که برای عکاسی نیاز دارید احتمالاً در سیستم عامل اندروید پیدا نمی‌شود.

۸-کسی که با موبایل خوب عکس بگیرد، عکاس خوبی است.

۹- از اینکه خود را عکاس بنامید هرگز نهراسید علاوه بر این تشخیص انتقاد خوب و بد را بیاموزید.

۱۰- هیچ ابزار خوب شخصی‌سازی شد‌ه‌ای وجود ندارد.

۱۱- به خاطر داشته باشید یک صبحانه‌ی داغ بهتر از یک صبحانه‌ی سرد است.

۱۲- با گام‌های خود به سوژه نزدیک شوید تا با قابلیت بزرگ‌نمایی (زوم) گوشی‌تان.

۱۳- از تصاویر خود نسخه پشتیبان تهیه کنید. می‌توانید از سرویس‌های ابری نظیر دراپ باکس یا یک دیسک سخت کمک بگیرید. یا اینکه از هر دوی این موارد بهره ببرید.

۱۴- تصاویری که با گوشی خود گرفته‌اید را چاپ کرده آن را به سایرین هدیه دهید. بهتر است آن‌ها را حقیقی کنید.

۱۵- گرفتن لایک معیاری برای محبوبیت یک اثر است تا کیفیت آن. این دو یکی نیستند. یک نظر صادقانه بهتر از یک‌صد لایک است.

۱۶- از یکدیگر کپی نکنید. بهتر است به دنبال سبک کاری خود باشید.

۱۷- برنامه‌ی جایگزینی برای برنامه پیش فرض عکاسی پیدا کنید و با آن بارها و بارها تمرین کنید.

۱۸- در حین عبور از خیابان، تصاویر خود را ویرایش نکنید.

۱۹- از فیلتر استفاده نکنید.

۲۰- اگر از خودتان در خیابان عکس می‌گیرید، می‌توانید آن را همان جا در اینترنت منتشر کنید.

۲۱- برای جلوگیری از حواس پرتی در حین عکاسی می‌توانید حالت گوشی خود را به حالت «پرواز» درآورید.

۲۲- به همراه داشتن باتری اضافی می‌تواند راه‌گشا باشد.

۲۳- در زمان عکاسی اعتماد به نفس داشته باشید، شاید برخی مایل نباشند از آن‌ها عکس بگیرید.

۲۴- آماده باشید، آیکون برنامه عکاسی محبوب خود را در دسترس قرار دهید. من آن را در گوشه پایین سمت راست قرار می‌دهم.

۲۵- نخستین ۱۰ هزار عکسی که می‌گیرید، بدترین‌ها هستند. تازه پس از آن است که می‌توانید کارهای خوبی انجام دهید.

۲۶- تصویربرداری در حالت طبیعی از سوژه‌ها بهتر از آن است که کسانی را خودتان در موقعیت‌های کنترل شده بگمارید.

۲۷- ابتدا بیاموزید چطور از قانون یک سوم بهره ببرید (عکس بالا). سپس آن را فراموش کنید.

۲۸- امروزه با توسعه فناوری، یافتن تمایز بین عکسی که با تلفن همراه گرفته شده دشوار است.

۲۹- عکاسان حرفه‌ای به ابزار توجهی ندارند و بیشتر به دنبال چشم‌انداز تصاویر هستند.

۳۰- نمی‌توان با استفاده از فلاش دوربین گوشی آیفون تصاویر خوبی گرفت.

۳۱- اگر به تگ #تصاویر خیابانی در اینستاگرام بروید، آنقدر که عکس از مردم در خیابان است، چیز زیادی درباره خیابان‌ها نمی‌بینید.

۳۲- تصاویری که با دوربین گوشی‌تان گرفته‌اید را در وبلاگ شخصی‌تان منتشر کنید و تنها به شبکه‌های اجتماعی بسنده نکنید.

۳۳- دوربین قدیمی‌تان را از گنجه بیرون بکشید، قرار نیست همه چیز را با دوربین گوشی‌تان عکاسی کنید.

۳۴- برنامه‌های عالی عکاسی محدودند، به آن‌ها وفادار باشید.

۳۵- هر چه سوژه خیابانی‌تان احمقانه‌تر باشد، جالب‌تر به نظر می‌رسد.

۳۶- در پنج سال آینده تمامی دوربین‌ها به هم متصل می‌شوند.

۳۷- اغلب تصاویر میهمانی محو و تار هستند و ارزش هنری ندارند.

۳۸- ویژگی HDR یک اسباب بازی نیست.

۳۹- دوستان آن‌لاین می‌توانند به سبب عکاسی با شما دوست حقیقی شوند.

۴۰- ترفند و ریزه‌کاری‌های عکاسی خود را منتشر کنید. مطمئن باشید هیچ کس نمی‌تواند نوع نگرش شما را برباید.

۴۱- گاهی تصاویر زیبایی که با دوربین گوشی تهیه کرده‌اید نیاز به هیچ ویرایشی ندارد.

۴۲- دنبال‌کردن بیش از ۲۰۰ نفر در شبکه‌های اجتماعی سخت است.

۴۳- نور را دنبال کنید. نور عامل مهم تشکیل تصاویر خوب است.

۴۴- هر چه بیشتر عکاسی کنید، دلیل بهتری برای عکاسی پیدا می‌کنید.

۴۵- فقط برای دل خود عکاسی کنید، نه هیچ کس دیگر.

هنگامی که سه نفر از باقیمانده خوارج در مکه هم‌قسم شدند تا نقشه شوم خویش را در ماه رمضان سال ۴۰ هجری قمری عمل کنند، زمان زیادی نگذشت، دو نفر از آن‌ها که برای قتل معاویه و عمرو بن عاص رهسپار محل مأموریت خود شدند، در اجرای نقشه خود ناکام ماندند و تنها عبدالرحمن بن ملجم مرادی در شب نوزدهم ماه رمضان فرق مظلوم‌ترین فرد عالم را شکافت.

عبدالرحمن بن ملجم مرادی همراه با شبیب بن بجره اشجعی در سحرگاه شب نوزدهم ماه مبارک رمضان در مسجد کوفه کمین کرد و هنگامی که امیرالمؤمنین(ع) سر بر سجده نهاد، شمشیر زهرآگین خود را فرود آورد، در این هنگام حضرت علی(ع) در محراب مسجد افتاد و فرمود: «بسم الله و بالله و علی ملّة رسول الله فزت و ربّ الکعبه»، سوگند به خدای کعبه که رستگار شدم.

امام(ع) در حالی که خون از سر و صورت شریفش جاری بود، فرمود: «هذا ما وعدنا الله و رسوله»، این همان وعده‌ای است که خداوند متعال و رسولش به من داده‌اند، در این زمان چون امام توان برگزاری نماز جماعت را نداشت، به امام حسن(ع) فرمود نماز را ادامه دهد و خود نشسته نماز را اقامه کرد.

نقل شده است که جبرئیل در میان آسمان و زمین ندا داد و گفت: «تهدّمت والله ارکان الهدی وانطمست أعلام التّقی وانفصمت العروه الوثقی قُتل ابن عمّ المصطفی قُتل الوصیّ المجتبی قُتل علیّ المرتضی قَتَله أشقی الْأشقیاء»، سوگند به خدا که ارکان هدایت در هم شکست و ستاره‌های دانش نبوت تاریک و نشانه‌های پرهیزکاری بر طرف شد و عروه الوثقی الهی گسیخته شد، زیرا پسر عموی رسول خدا(ص) شهید شد، سید الاوصیا و علی مرتضی به شهادت رسید، وی را سیاه بخت‌ترین اشقیاء به شهادت رسانید.